Het pakken is begonnen... laatste week! (Cotopaxi)

¡Heeey amigos!

¿Cómo estas? ¡Yo estoy bien pero también un pocito triste!
Dit verhaal gaat alweer over mijn laatste week hier in Quito... Ongelooflijk dat er alweer 3 maanden opzitten! De laatste week is een drukke week geweest, want je wil natuurlijk nog feesten met je vrienden, nog even de laatste dingetjes bezichtigen en natuurlijk nog naar school!

Toen ik terug kwam van de Galapagos eilanden, heb ik even rust gehouden op zaterdag. Maar zondag ging ik alweer op pad en vroeg ook! Ik hoorde van mn vrienden op school dat het de moeite echt waard was om even tijd vrij te maken om de berg Cotopaxi te beklimmen. Dat is een van de hoogste en stil werkende vulkanen in de wereld en tevens de een na hoogste vulkaan in Ecuador (na de Chimborazno). De vulkaan ligt ongeveer 60 km ter zuiden van Quito, maar het duurt echt een tijdje om er te komen want de weg is niet echt goed onderhouden.
Ook al is de vulkaan nog steeds actief, het is de populairste vulkaan om te beklimmen en het wordt ook als een van de mooiste vulkanen van Ecuador beschouwd. Geologen verwachten dat de vulkaan 'binnenkort' weer uit gaat barsten aangezien zij historisch gezien een 100-jarige uitbarstingcyclus heeft en de laatste uitbarsting was in 1904.
De vulkaan is 5897 meter hoog. Met een bus reden we naar 4500 meter. Tussendoor stopten we 2 keer om een beetje rond te lopen en te wennen aan de hoogte. Vanaf de parkeerplaats moesten we naar de jeugdherberg lopen die op 4800 meter was gevestigd. Oooow das maar 300 meter! :| ik heb nog nooit zo'n zware 300 meter in mn leven gelopen. Het weer was onwijs slecht en we hadden een soort van hagel en harde tegenwind. Je moest dus echt je gezicht bedekken want het deed echt pijn. Natuurlijk was het ook super koud, wat het er niet beter op maakten. En toen moesten we echt een stijl zandpad ophoog lopen. O MY GOD! Wat had ik een spijt dat ik die morgen was opgestaan. Aangekomen bij de jeugdherberg moesten we 200m verder naar de gletsjer. Ik was bijna in de jeugdherberg gebleven maar de tourguide zei dat het niet zo moeilijk meer was. Dus ik met volle vertrouwen in hem ging van start voor de laatste 200 meter. En ik weet niet wat hij moeilijk of niet moeilijk vind maar het laatste stuk was even moeilijk als het eerste. Maar ik heb het gehaald :)
En het was de moeite waard. Helaas hadden we geen mooi uitzicht, want het weer was echt slecht. Heel veel mist waardoor we niet ver konden kijken. Maar ik kan nu wel zeggen dat ik naar een gletsjer ben geklommen :)
De weg naar beneden ging sneller en het weer was ook ietwat beter geworden. We hadden lunch in de jeugdherberg. Maar echt veel gegeten heb ik niet want mn vingers wilden gewoon niet functioneren zo koud waren ze. Ik was blij toen ik in de bus zat onderweg terug naar Quito :)

Maandag tot met vrijdag ging ik weer gewoon naar school. En vrijdag kreeg ik mn Certificaat! :) Yeaaah..
Donderdag hadden we een bbq op school en 's avonds hadden we ons afscheidsfeestje, want ik was niet de enige die wegging. En vrijdag hadden we ons 2e afscheidsfeestje...

En toen was het zaterdag. Er was nog 1 ding wat ik erg graag wilde doen in Quito en dat was de toren van de cathedraal beklimmen. Dus zaterdag morgen stond ik vroeg op en ging ik op weg naar 'Old town'. Daar heb ik de toren beklommen en omdat het zo'n mooi weer was had ik een schitterend uitzicht over Quito. Dat is nog is een mooi afscheid. Maar echt lang kon ik niet blijven want ik moest om 12 uur weer thuis zijn want om 1 uur moest ik een taxi nemen naar het vliegveld. Gelukkig had ik mn tas al ingepakt op vrijdag. Dus toen ik thuiskwam hadden ze mn lunch klaar en moest ik gedag zeggen tegen de familie....

Om 16.11 verliet ik Ecuador. Na nog bijna al mn Ecuadoriaanse vrienden te hebben gesproken via de telefoon was het tijd om die uit te zetten.
Ook hier zat mijn tijd erop.... nog 10 daagjes bij mijn broer en het is alweer tijd om terug naar huis te gaan.
Het is gek hoe je gehecht kan raken aan je leventje in een stad waar je alleen maar 3 maanden hebt gewoont. Het is raar om je 'thuisbasis' weer te verlaten. Dat is het minst leuke gedeelten van reizen vind ik.. Maar er is altijd weer wat leuks in het vooruit zicht.. :)

Saludos!