Wilde zee avonturen!! (Galápagos eilanden)

Hallooo!

Daar ben ik dan eindelijk met mn verhaal over de Galapagos eilanden! :)
Het heeft lang geduurd maar het is dan ook een prachtig en lang verhaal geworden. Ik heb niet alleen verteld wat ik allemaal heb gedaan, maar heb ook geprobeerd zoveel mogelijk informatie te geven over de schitterende Galapagos eilanden met zijn flora en fauna. Het kost even wat tijd om te lezen, maar ik weet zeker dat het de moeite waard is!

Vrijdag ochtend de 20ste was het zo ver! Ik nam de taxi naar het vliegveld waar ik (wat gewoon is in Ecuador) te horen kreeg dat het vliegtuig vertraging had. Dat heb ik weer. Ik was echt super moe want ik had die nacht ervoor niet geslapen.. we hadden weer een afscheidsfeestje van iemand van school en dat was erg gezellig en het leek me verstandiger niet te gaan slapen, dan me te VERslapen. Dus toen ik moest wachten op het vliegveld viel ik in slaap :) Het wachten ging dus lekker snel. We moesten een een stop maken op Guayaquil, en dan door naar Quito. Maar in Guayaquil hadden we nog meer vertraging.. uiteindelijk kwamen we aan om 3pm in de Galapagos. Niet echt een goed begin dus. Ik had ondertussen op het vliegveld al kennisgemaakt met een paar meiden die op het zelfde schip zaten als mij en dat was wel gezellig.

De Galapagos behoort tot Ecuador en is een aparte provincie. De hoofdstad is het eiland San Cristobal. De eilanden liggen ongeveer 1000 km uit de kust, 1 uur en 40 minuten vliegen vanaf Guayaquil. Het is best duur om op de eilanden te wonen, alles moet overgebracht worden van het vaste land en daarom kost het het dubbele. Maar daarentegen verdienen de mensen hier ook wat meer dan op het vaste land. Omdat je hier meer verdient hebben ze regels vastgesteld die vanaf 1998 van kracht gingen en die alleen mensen die wonen op de Galapagos toestaan hier te werken. Anders waren er mensen die genoten van het hoge inkomen wat ze verdienden, maar ze besteedde al het geld op het vaste land. Er wonen hier 20.000 mensen, wat mij nog best wel verbaasden. De naam van de eilanden komt van een oud spaans woord. Galapagos betekend schildpad. De eersten mensen die op dit eiland kwamen zagen super veel schildpadden en vandaar dat ze de eilanden naar hun hebben vernoemd.

Maar na eindelijk aangekomen te zijn op het eiland Baltra, het eiland met het vliegveld, werden we opgewacht door onze tourguide Fabian. Een erg sympathieke gozer, die zn best deed om er een leuke week van de maken. Zijn grappen waren echt TE flauw zodat je niet om de grap moest lachen maar gewoon moest lachen omdat hij zo hard moest lachen om zn eigen grap.
Met een bus werden we vervoerd naar de boot, waar we kennis maakten met de andere mensen en met de crew van de boot.

De eerste stop die dag was op Santa Cruz, het noordelijke gedeelte. Hier maakten we een wandeling op het prachtige strand Bachas. Hier zagen we nesten van schildpadden. Zij komen 's nachts uit het water om een kuil te graven en hun eieren 1 meter onder het zand te leggen. Daarna keren ze terug naar zee, om vervolgens nooit meer terug te keren. Als de eieren uitkomen kruipen de kleine schildpadjes omhoog. Het vrouwtje legt ongeveer 80 tot 120 eieren en slechts 5% overleeft, want ze hebben heel veel predators zowel op het land als in de zee.

Op dag 2 gingen we naar South plaza. Kleine zeeleeuwen verwelkomden ons hier, echt super schattig. Zeeleeuwen krijgen net zoals mensen maar 1 baby tegelijk, en bij uitzondering 2. Tot hun 3e jaar blijven ze afhankelijk van hun moeder. En helaas zijn er ook moeders bij die geen verantwoording nemen en de kans dat de baby dan overleeft is heel erg klein, want andere zeeleeuwen voeden alleen hun eigen baby op en laten het arme beestje gewoon helemaal links liggen.. Maar zo is de natuur en we mogen er dan ook niks aan doen. Een keer zagen we een zeeleeuw bloedend onder een bosje op het strand liggen. Je zag het spoor van de zee naar het bosje lopen en je zag dat t moeite had gekost om het bosje te bereiken. Zijn huid was eraf gescheurd en het zag er allemaal nog erg vers uit. De tourguide zei dat het op een haaienbeet leek.. maar we stonden daar en we konden niks anders doen dan kijken. Was echt zo zielig. Maar zo is de natuur..
South plaza staat bekend om de zeeleguanen. Het leuke van de Galapagos is dat je veel verschillende soorten leguanen en andere dieren hebt, want op elk eiland hebben de dieren andere predators en andere leefomstandigheden. Natuurlijke selectie van Charles Darwin is hier dan ook erg duidelijk te zien en staat centraal in het bezoek aan de Galapagos. Charles Darwin heeft de Galapagos eilanden bezocht voor 5 weken in 1835 en heeft daar waarnemingen gedaan die hem hebben geholpen voor zijn evolutieproces. Hij kwam erachter dat op elk eiland soorten voorkwamen, die nergens anders leafden.
Op south plaza zijn de leguanen zwart terwijl ze op het eiland Espanola een rodige kleur hebben. Ook de grote verschilt, maar dat komt door het voedsel. Zeeleguanen eten algen en wanneer er een voesel tekort is dan worden leguanen niet alleen dunner, maar ook kleiner. Dat komt omdat hun ruggengraat krimpt een stukje wanneer ze te weinig eten. Normaal gesproken worden dieren kleiner of groter door evolutie, maar zeeleguanen kunnen gedurende hun leven kleiner en groter worden. Zeeleguanen kunnen tot 12 meter diepte zwemmen, maar alleen voor een uurtje.

Sante Fe ligt 2 uur varen van South plaza en staat bekend om zn cactussen, de opuntia (schijfcactus of vijgcactus in Nederlands). Op dit eiland hebben ze de grootste cactussen en ze zijn echt groot. Dit komt door de theorie survival of the fittest. Ze hebben hier heel veel 'vijanden'. Heel veel dieren proberen hun vruchten te eten, want de vruchten van deze cactus bevatten sappen. De groter ze worden, de veiliger de vruchten zitten in de bomen.

Op dag 3 was eiland Espanola aan de beurt. Op Gardener Bay hebben we gesnorkeld. Snorkelen deden we elke dag en soms wel 2 x per dag. Natuurlijk denk je: dat word wel saai. Maar nee, naast natuurlijk standaard soorten vissen die je op elke plek ziet heeft iedere plaats zijn eigen charmes. Zo kan je met schildpadden, roggen, haaien, zeeleeuwen en galapagos piguins zwemmen bij verschillende eilanden.
Punta Suarez was een ander strand dat we bezochten op Espanola. Hier zagen we kleine zeeleeuwtjes spelen in de super grote golven. Echt erg grappig en leuk om te zien.
Espanola staat bekend om zijn albatrossen. Dit zijn prachitge dieren. Ietwat onhandig op het land maar kunnen erg goed en lange afstanden vliegen. Ze komen dan ook alleen op het land om te broeden. En ze hebben er erg grappige paringsdans! We hebben 20 minuten gezeten en gekeken naar hun dans. Deze vogels hebben een partner voor het leven. Dus is het van belang om veel tijd te besteden aan de paringsdans want ze moeten de rest van hun leven het met elkaar doen. Albatrossen wonen op dit eiland van april t/m december om te broeden en hun kindertjes op te voeden.
Na deze vogels te hebben gezien gingen we naar een blowhole. Het water werd hier zo hard een gat ingeslagen dat het water omhoog gespoten werd.

De volgende dag bezochten we eiland Floreana. Dit eiland staat bekend om de flamingoes. We zagen hier een lagoon met een paar flamingoes die eten aan het zoeken waren. Flamigoes eten garnalen en die garnalen bevatten een stof waardoor de flamingoes roze worden. Het geld daarom dan ook: de rozer een flamingo is, de gezonder. De reden waarom flamigoes op een been staan als ze rusten is niet bekend. Een theorie is dat ze dat doen om energie te spraren, want 1 voet word maar nat en koud terwijl ze de andere warm kunnen houden onder hun lichaam. Mijn tourguide had zelf een theorie bedacht; tijdens het uitrusten zouden ze steeds verder zakken in de modder met 1 voet en met de andere voet konden ze zich zo losmaken uit de modder.. Niet verkeerd gedacht maar hierover kon ik niks vinden op internet :)
Op de Galapagos vind je Caribbean Flamingos. Maar alle Flamingoes lijken op elkaar. Ze worden volwassen als ze 6 jaar zijn en leven tot hun 40ste. Ze behoren dan ook tot de meest langlevende vogels.

Het volgende bezoek was aan het postkantoor. Op Post office bay bevond zoals de naam het al zegt, het postkantoor dat al werkt vanaf 1793!! (geen typfoutje). Schippers lieten daar post achter aan hun geliefden thuis. Het idee was dat andere schippers, die daar aan land gingen voordat ze terug naar huis gingen, een postkaart meenamen als het gepost moest worden ergens dichtbij hun in de buurt. Zo werkt het tot op de dag van vandaag. Mensen (veel toeristen natuurlijk) laten postkaarten achter en andere toeristen nemen die postkaarten mee als ze dr 1 vinden die dichtbij hun gepost moet worden. Helaas kon ik niet mee doen aan deze traditie, want geen een postkaart was bestemd voor de omgeving waar ik woon...

Aan het eind van de dag kwamen we aan in Puerto Ayora. Dit is een klein dorpje op Santa Cruz. Het is het meest toeristische dorpje omdat het het dichtsbij het vliegveld ligt. Hier konden we even relaxen aan land, op internet en in de souvenirs shops rondkijken. Helaas was het maandag avond, dus echt stappen zat er niet echt in..

De volgende ochtend gingen we naar het Charles Darwin center. Dit Research Centrum was opgericht in 1959 en word gebruikt om de Galapagos te helpen. Ze hebben hier allerlei verschillende schilpadjes. Van heel klein tot super groot, de Galapagosreuzenschildpad. De Galapagosreuzenschildpad heeft 11 ondersoorten en 1 daarvan is bijna uitgestorven. Er is maar 1 schildpad over van dit soort en dat is Lonesome George. In het insituut proberen ze George te laten paren met vrouwjtes uit andere ondersoorten. Maar omdat George de leeftijd van 90 jaar al heeft bereikt word de hoop dat dit soort overleefd steeds kleiner...
Een ander leuk weetje is dat het oudste dier ter wereld ook een reuzenschildpad is geweest. Het verhaal gaat dat Charles Darwin een nog kleine Galapagosreuzenschildpad van de Galapagoseilanden meenam. Nadat hij de schildpad in Engeland had bestudeerd, werd deze door een vriend meegenomen naar Australië, waar ze in verschillende dierentuinen heeft geleefd. Volgens genetisch onderzoek is de schildpad in 1830 geboren. De schildpad is overleden op 22 juni 2006 en wordt verondersteld het oudste dier op aarde geweest te zijn. Het dier had de naam Harriet.
De Galapagosreuzenschilpad kan ruim 1.5 meter lang worden en 200 kilo zwaar. Het ligt eraan waar de schilpad leeft, of het heeft een bol schild graslanden) of een ietwat plat schild (bossen). Ook dit heeft weer te maken met het evolutieproces van Charles Darwin.
's Morgens zagen we de reuzenschilpad in gevangenschap in het instituut, maar 's middags zagen we de Galapagosreuzeschilpad in het wild..

's Avond konden we weer onze tijd doorbrengen in Puerto Ayora. En rond 12 's nachts begonnen we met de reis naar eiland Rabida. We bezochten dit eiland voor de lavatubes, wat niet echt onwijs interessant is. Dus ik ook niet meer over ga vertellen. Het volgende eiland was Sombrero Chino. Dit eiland heeft zijn naam te danken aan zijn vorm. De vulkaan op dit eiland heeft de vorm van een chineese hoed. Ook dit eiland heeft veel lavatubes en je moet dus voorzichtig zijn om hier te lopen want soms breken de buizen want het is niet zo heel erg sterk.

Op Donderdag dag 7 en tevens ena laatste dag gingen we naar Bartoblome. Hier konden we snorkelen met de piguins. Maar die zijn zo snel onderwater dat het moeilijk is om een foto van ze te maken of te volgen. de galapagospiguin is een kleine piguin. Deze warmwaterpiguin leeft het verst naar het noorden dan alle andere warmwaterpiguins. Dit is het enige eiland waar we echt even moesten werken. We beklommen de trap naar uit uitkijk punt boven op de berg. En vanaf hier had je echt een adembenemend uitzicht. :D Ik heb nog nooit zoveel verschillende kleuren in een landschap gezien, echt speciaal.
Na dit eiland bezochten we eiland Santiago, we gingen aan land bij Sullivan Bay.. Dit eiland bestaat alleen maar uit lava en heeft weinig planten en dieren, alleen de lavahagedis leeft hier. Dat is een kleine hagedis met vrolijke kleurtjes. Maar een erg interessant eiland. Het eiland staat bekend om 'Panoehoe'. Dat betekend in Hawaii's 'touw'. Je ziet hier aan het oppervlak veel touw vormen. Het is moeilijk uit te leggen maar ik zal het proberen. Toen de vulkaan uitbarsten, stroomden uit lava eruit. Omdat lava snel droogt aan de buitenkant, droogt de buitenlaag snel op terwijl de laag eronder nog vloeiend is en door blijft bewegen. Doordat de onderste laag nog beweegt wordt in de bovenste laag een touwmotief gevormd. Snap je hem!? Maar dat maakt een erg gevarieerd landschap. Panoehoe lava vind je alleen op Hawaii en de Galapagos eilanden.

De laatse dag was aangebroken. Wat hebben wij al een fantastische week achter de rug. Het kon bijna niet meer beter. Maar het laatste eiland had nog heel wat te bieden. Er was nog 1 vogel die we niet hadden gezien en typisch van de Galapagos is; de Fregatvogel. Deze vogels is te herkennen aan een grote rode zak onder zn kin. In het broedingszeisoen wordt deze zak als het ware opgeblazen. Het 'opblazen' gaat door totdat hij een vrouwtje heeft gevonden, dat kan soms wel weken duren. En zoals onze tourguide zei: "The bigger, the better.. by these births it does matter." Nadat hij heeft genesteld wordt de zak weer kleiner en kleiner.

Ook hebben we veel Blue-footed boobies gezien. Waarom ze blue footed worden genoemd is wel duidelijk als je ze ziet, ze hebben namelijk blauwe poten. Maar dan heb je nog de 'boobies'. Dat woord komt van het spaanse woord 'bobo' wat betrekking heeft op het onhandige gedrag op land. Maar ze zijn erg goed invliegen en komen dan ook alleen aan land om te broeden. De manier waarop de boobies hun vis vangen is echt geniaal. En dat is ook de reden (naast hun uiterlijk) dat de blue-footed boobie mijn favoriete dier is van de Galapagos. Om hun vis te vangen vliegen ze in de lucht en zodra ze een vis zien duiken ze naar beneden. Ze duiken naar beneden van 9 tot 30 meter hoogte en ze duiken in het water tot een diepte van 24 meter! Haha, ik geloofde het zelf ook niet helemaal. Maar het is echt zo en het ziet er belachelijk uit. Deze vogels hebben een speciale neus zodat wanneer ze in het water duiken er geen water binnenkomt.

Na dit eiland was het tijd om terug te gaan naar het vliegveld. Hier moesten we iedereen gedag zeggen en was het tijd om naar huis te gaan. Acht dagen op een intensieve cruise is best wel vermoeiend, want bijna elke nacht vaar je naar een andere locatie om geen kostbare tijd te verliezen. Dat houd in dat je nachten niet echt rustig zijn, want je moet je soms echt vasthouden om niet uit je bed te vallen, en 's morgens weer vroeg op om weer een eiland te bezoeken. Gelukkig had ik niet zo heel erg veel last van zeeziekheid daar had ik geluk mee. Maar ik was blij dat ik lekker naar huis kon om uit te rusten. Ik heb echt een super week hier gehad. Het is bijna niet te omschrijven hoe uniek deze eilanden groep is en ik ben trots dat ik kan zeggen dat ik hier ben geweest. :)

Ik hoop dat je hebt genoten van mijn verhaal en nogmaals sorry dat je er zolang op moest wachten!

Groetjes!