Puebla & Oaxaca

Goedendag lieve vrienden,

Toch maar even halverwege een verslag schrijven. Ik heb het gevoel dat dit verhaal namelijk al heel lang gaat worden en we zijn pas op de helft van de trip! Wat hebben we alweer veel meegemaakt, ongelooflijk! Van lachwekkende karaoke avondjes tot geweldige hikes in de bergen.. Lees het allemaal!

Allereerst was ik natuurlijk jarig :) Iedereen bedankt voor de leuke mailtjes en berichtjes. Ik heb gehoord dat mn broer kadootjes heeft meegekregen, maar die liggen nog in Guadalajara dus die krijg ik pas als we weer terug zijn. Ik kan dus nu ook nog niemand bedanken want het is nog spannend wat ik allemaal krijg :D
Helaas werd ik 23 al wachtende op de bus. Wat was het druk! De vakantie was begonnen en ik denk dat iedereen uit Guadalajara wilde. Onze bus zou gaan om 23.55, maar we vertrokken niet voor 00.30. Onze eerste stop was in Mexico city, waar we alleen over wilde stappen op de bus naar Puebla. Door de drukte moesten we 3 uur wachten voor de eerstvolgende bus die nog plek had. Zit je dan op je verjaardag kaartspelletjes te spelen van 8am tot 11am op de grond in een busstation :)
Maar Puebla maaakte een hoop goed. Dat is echt een gezellig stadje waar we wat hebben rond gewandeld. Het was ook daar super druk en dat bleek voornamelijk te komen doordat het stadje die dag ook jarig te zijn. Er was vuurwerk en verschillende optredens op het centrale plein.
's Avonds zijn we uit eten geweest in een super restaurantje. Heel traditioneel, lekker eten en een live zanger. In dit restaurantje kwamen we heel spontaan terrecht, net zo spontaan als dat Fer werd uitgenodigd door de zanger om een liedje te zingen: GO FERRRYYYYYY.. Petje af dat je dat ook werkelijk hebt gedaan. Daarna werd er voor mij gezongen en uiteindelijk was ik ook zelf te lul om te gaan zingen. Hahaha, maar dat hoorde er bij. Toen ik een verzoek nummmertje vroeg, wilde hij die alleen zingen als ik ging dansen. Dus dat deed ik dan ook maar. Ik begon te dansen en vroeg iedereen mee te doen. En binnen de kortste keren stonden we met een heel groepje mensen op de dansvloer. Midden in een restaurant. Het was echt super gezellig, iedereen deed mee en iedereen werd naar voren gevraagd om of te dansen of te zingen. Daarom verlieten we dit restaurant ook ver na 12 uur om toch nog eventjes te gaan kijken in een discotheek. Ook deze discotheek was geweldig! Om het half uur werden er optredens gegeven, moderne muziek werd afgewisseld met rumba en salsa muziek, tequila werd uit de fles in je mond geschonken en allerlei voorwerpen werden uitgedeeld in het publiek. Ook hebben we de polonaise gelopen over de dansvloer. Zoals je het al hoort was het al met al een super leuke avond en hebben we doorgefeest tot in de laatste uurtjes!

Volgende dag natuurlijk uitgeslapen, uitgecheckt en weer even de stad in gegaan waar Fer vervolgens werd aangehouden om mee te doen met een clowns-show. Helaas hadden we niet zoveel tijd want we moesten de bus halen, maar het was leuk om voor eventjes te zien hoe Fer in de zeik werd genomen zonder dat hij er zelf ook maar iets van begreep.

Op weg naar Oaxaca city, de hoofdstad van de staat Oaxaca. Daar kwamen we aan rond 9 uur 's avonds, want deze rit was maar 5 uurtjes ongeveer. De volgende dag zijn we de stad een beetje gaan verkennen en toen ik lekker in het zonnetje aan het wachten was op de andere die een museum aan het bezoeken waren, werd ik aangesproken door 2 jongens die hun engels wilde verbeteren en dus met alle toeristen een gesprek aan gingen. Een jongen, Oliver, nodige ons uit om iets te laten zien rondom Oaxaca. De meiden wilde liever in de stad blijven dus ging ik alleen met mn broer mee. We reden naar Teotitlan, een klein dorpje dat bekend staat om het weven van doeken. Echt heel klein en traditioneel. Ik heb daar echt een super mooie poncho gekocht, van lama vacht. In dit gedeelte van Mexico moet je altijd vragen of je foto's mag maken en helaas stelde deze mensen het niet op prijs. Maar nadat ik de poncho had gekocht, mocht ik toch foto's maken van hoe ze daar weven. Ik heb daar doeken gezien waar ze 3 weken over doen en die kosten dan 850 pesos (rond de 50euries). Ongelooflijk hoe lang, en allemaal stuk voor stuk even mooi. Na dit dorpje nam hij ons mee naar El Arbol del Tule. Dit is een grote boom, het wordt geclaimd als de grootste in de wereld en ik meer dan 1500 jaar oud. Oliver vertelde ons de legende dat samen gaat met deze boom. Het verhaal gaat dat er dieren op de vlucht waren voor iets en dat de boom zich opende en dat de dieren daarin zijn gesprongen om zich te beschermen. In deze boom zie je dus allemaal dieren. Ik zal een paar foto's uploaden dan kan je zelf kijken wat voor dieren je er uit kan halen. In dit dorpje hebben we heerlijk typisch Oaxacaans eten gegeten waaronder een Mexicaanse pizza, Tlayudas. Maar ook Memelitas met cecina, chirozo en tasajo en empenadas amarillo. Allemaal even lekker!
Toen was het tijd om te gaan hiken. Om Oaxaca liggen heel veeel kleine traditionele prachtige en rustige dorpjes. Die wilden we dus wel even ontdekken. we boekten via Sierra Norte een gids om ons te begeleiden in de natuur. Deze organisatie is echt aan te raden. Ze geven je informatie over hoe je de trip het beste aan kan pakken, maar regelen alleen de gids en de overnachting. Dus daar vertrokken we om 7u 's morgens na heel veel moeite te hebben gedaan om het hostel te verlaten (24 uur receptie was toch niet zo heel erg 24 uur). Het was ongeveer 1.5 uur de bus, en de bus ging alleen 2x per dag. Toen we aankwamen op het busstation zat de bus al vol :| En nu? Nu moesten we in het voetpad gaan zitten, heel comfortabel :S Maar we konden iig wel opweg naar cuajimoloyas, de plek waar de trip begon. Het waren 2 geweldige dagen met de eerset dag 16 km, naar Latuvi waar we hebben overnnacht en de tweede dag 14 kilometer richting amatlan vanaf waar we weer naar huis gingen. De natuur werd met de kilometer mooier en we eindigde in een adembenemende omgeving. Ik was eigenlijk alweer een beetje vergeten hoe ongelooflijk geweldig hiken ook alweer is. Maar ik ben nu weer helemaal overtuigd, echt genieten. Lekker lopen door de natuur en prachtige uitzichten zien. Helaas voor mij zat het er alweer op na die 2 dagen. De andere waren er helemaal klaar mee, vooral Fer die zat er eventjes helemaal doorheen.

Oliver nam ons de volgende dag mee naar Hierve el Agua. Dit is een plek ver in de bergen waar water van de berg afstroomd en door een stollingsprocess gaat en je dus een soort van versteende waterval krijgt. Mooi om te zien. Je kon hier ook zwemmen, wel tussen heel veel Mexicaanse families, maar met een ongelooflijk uitzicht! Na hier even de hebben gechillt zijn we naar Monte Alban gereden. Hier zijn ruines te vinden uit de Zapoteken tijd. Maar ik moet zeggen dat die ruines nu toch wel een beetje op elkaar beginnen te lijken en ik al snel verveeld raak. We zijn er dus ook maar eventjes geweest. Toen werden we weer afgedropt bij het hostel en zijn we uit eten geweest en wezen stappen.

Om geld te besparen (je bent tenslotte student) hadden we besloten om geen overnachting te boeken in het hostel. We gingen de volgende ochtend vroeg naar Puerto Escondido en vonden het dus beter om gelijk door te gaan. Oliver wilde met ons mee dus we werden heerlijk luxe opgehaald met de auto. Het was ongeveer 6 uurtjes rijden en kwamen daar rond 12 uur aan (met 1 uur ontbijt pauze). Na ingecheckt te zijn in het hostel gingen we naar het strand!! EIndelijk lekker chillen in de zon. Puerto is een toeristisch plaatsje vooral onder surfers. We belandde uiteindelijk op een strandje met muziek en niet al te veel mensen. Helaas konden we hier niet zwemmen door de hoge golven, maar we hebben tot zonsondergang gevolleybald met verschillende Mexicanen. Echt super gezellig.

Omdat het nog steeds vakantie is was er die vrijdag heel wat aan de hand in puerto Escondido en zijn we dus 's avonds even een biertje wezen doen in town. De volgende dag hebben we met onze luie kont de hele dag op het strand gelegen en niks uitgevoerd en die avond namen we de bus naar San Cristobal de Las Casas. Deze busrit was echt een ongelooflijk avontuur. Het was een rit van 10 uur en ik geloof dat de bus chauffeur het in 6 uur wilde afleggen. De weg was heel erg kronkelig, langs een ravijn en hij reed voor mn gevoel met iets van 120 door de bochten. Echt slapen was er dus niet bij en we waren blij toen we heelhuids waren aangekomen op de plaats van bestemming.. Hier wilde we zijn op eerste paasdag omdat er allemaal festivals aan de gang zijn hier.

Je vraagt je misschien af wat ik dan achter mn laptop doe? En dat zal ik je vertellen: Ik moet even een dagje rust houden. En niet door het vele stappen en reizen maar voor mn voet. Ik ben iets van 3 dagen terug gestoken/gebeten en dat is nu helmaal op gaan zetten. Ik kwam vanmiddag een paar mensen van de ambulance tegen tijdens het festival en die heb ik toen even gevraagd wat te doen, maar omdat niemand weet wat voor steek het is kunnen ze er ook niet zoveel aan doen. Dus werd me aangeraden met mn voetje omhoog te gaan zitten, ijs erop te doen en rust te houden. SAAI!! Maar ik wil morgen wel weer dingen kunnen doen en daarom heb ik toch maar het advies opgevolgd. (na een jurkje te hebben gekocht om mezelf even wat op te vrolijken :))

Dus we zitten nu in de staat Chiapas en de volgende keer zal ik dus hierover vertellen. Voor nu is het mooi geweest en ik denk ook dat jullie het lezen behoorlijk beu zijn. Ik ga proberen de foto's te uploaden maar internet in hostels is meestal niet zo snel..

Tot de volgende keer!